Autorem przedstawionej na zdjęciu przeróbki Komara na mikro-skuter jest P. Z.. Franckiewicz z Torunia.
Obudowa przodu wykonana została z 14-tu warstw papieru pakowego klejonych klejem wodoodpornym. Obudowa tyłu powstała z modelarskiej sklejki wodoodpornej o grubości 1 mm. Wyposażenie dodatkowe pojazdu to kierunkowskazy migające, światła postojowe, stacyjka, światło stop i szybkościomierz z licznikiem kilometrów oraz nożny rozrusznik i co najważniejsze, podwójne kanapowe siedzenie.
Gdybyśmy mieli wozić taką uroczą pasażerkę jak prowadząca mikroskuter żona autora, również martwilibyśmy się nad tym, jak zapewnić jej wygodę, lecz przeróbkę zaczęlibyśmy przede wszystkim od zmiany wymiaru tylnego ogumienia. Dawno już twierdziliśmy, że mopedy są pojazdami które w Polsce, niezależnie od woli ich konstruktorów, będą zawsze wykorzystywane do wożenia dwóch osób, a nieraz nawet 2 osób, dziecka i potężnego plecaka. Sądzimy więc, że może kiedyś nasze skromne uwagi dosłyszane zostaną przez przemysł motoryzacyjny i mopedy zostaną wyposażone od razu fabrycznie w tylne koło np. od WFMki.
Niewymienność ogumienia nie odgrywa, naszym zdaniem większej roli.

Motor 1961 numer 43
Art. Powstał dzięki Robert Kuchta.

Jeśli podoba Ci się moja działalność możesz postawić mi wirtualną kawę: