Serię małych samochodów osobowych rozpoczyna Moskwicz 402. Jego nowoczesna sylwetka nie przypomina w ogóle poprzedniego typu 400 - 420, produkowanego w latach 1946-1951. Z tamtego okresu aktualne pozostały jedynie jego odmiany fabryczne: furgonetka, sanitarka przystosowana do pierwszej pomocy lekarskiej uraz typowy przystosowany dla kierowców - inwalidów (z ręcznym sprzęgłem, hamulcem i regulatorem gazu).
Charakterystyka samochodu jest następująca:
Ciężar bez obciążenia 980kg,
Ilość miejsc 4
Szybkość 105km/h
Zużycie paliwa (wzorcowe) 7l/100km
Pojemność silnika 1220 cm
Moc (przy 4200 obr./min.) 35km
Skrzynia biegów 3+T

Wnętrze nadwozia, mimo że przedstawia się na pierwszy rzut oka jako dość ciasne, jest wygodne. Decyduje o tym wewnętrzne rozwiązanie konstrukcyjne. Tablica z zegarami jest wykonana nowocześnie, estetycznie, zajmuje jednocześnie mało miejsca. W środku znajduje się miejsce na radioodbiornik. Kierownica wykonana z jasnego tworzywa, dwuszprychowa, wyposażona jest pod połową swego obwodu w niklowany krąg do dawania sygnałów. Pod kierownicą znajduje się przekładnia biegów. Oparcia przednich siedzeń odchylają się w razie potrzeby do tyłu, tworząc wygodne posłanie. Samochód ma z tyłu obszerną skrzynię bagażową, mogącą pomieścić, oprócz koła zapasowego i narzędzi, walizki oraz kanistry z benzyną.
Obok Moskwicza 402 wystawiona jest jego odmiana M 410 Jest to Moskwicz, przystosowany do jazdy terenowej.
Zmiany konstrukcyjne dotyczą tu przede wszystkim podwozia. Samochód, mając silnik taki jak w modelu 402, wyposażony jest w napęd na wszystkie cztery koła. Jednocześnie prześwit podwozia jest większy o 125 mm Nadwozie ma specjalnie staranne uszczelnienie hermetyczne, co przy zastosowaniu ogrzewana wewnętrznego zapewnia wygodną eksploatację w zimie i przy złej pogodzie.
W wyniku przystosowania dla potrzeb terenowych największa szybkość Moskwicza M 410 wynosi tylko 85 km/godz.